Vandaag begonnen de colleges dan echt. Er stonden twee lessen op het programma: Human Resource Management van 10 tot 12 en International Business van 5 tot half 7. Inderdaad, een lekker gigantisch tussenuur. En zo gaat het er helaas elke dag uit zien!

Beide waren interessante lessen. Op mijn school in Nederland heb ik al de basis gehad ervan, maar hier gaan ze er gewoon een stuk dieper op in. Ook geven ze hier jou de ruimte om te kiezen wat je gaat doen: Je kan een project doen en een presentatie en daar je cijfer van laten afhangen, of gewoon de toets. Natuurlijk mag je dan als je het project en de presentatie niet haalt wel gewoon de toets een keer maken. Ik ga dus beginnen met een goeie start proberen te maken en dus de projecten en essays gaan maken. 
Ook zijn ze hier heel flexibel op school. In de ochtend stonden we keurig kwart voor tien voor het lokaal, maar toen zij om tien uur aan kwam zei ze dat ze eerst nog even een pauze ging nemen en dat wij maar hetzelfde moesten doen. De rest van de les bleven er ook nog mensen binnen lopen die te laat waren, maken ze helemaal geen punt van. 

In het gigantische tussenuur zijn we maar naar eten gaan zoeken in het centrum (bij de school stond een rij van drie jaar voor de kantine). Uiteindelijk kwamen we uit bij een kleine pasterie in een zijstraatje. En natuurlijk spreken ze daar ook geen woord Engels en wij geen woord Portugees. Samen met de vrouw kwamen we er op uit dat supa wel soep moest zijn en dat nam mijn Zweedse huisgenootje dan ook (ze zit in me klas). Ik ben maar met me woordenboek aan de slag gegaan en heb patat staan aanwijzen. Snapte ze gelukkig ook.

Hierna waren we naar het centrum gegaan. Mijn huisgenootje had vandaag met haar buddy afgesproken en die zouden we treffen op Marquês de Pombal, het grote beeld in het midden van de rotonde. Dit bleek ook een hele aardige jongen te zijn en hij heeft ons een soort van korte rondleiding gegeven door de stad. We zijn eerst helemaal naar boven gelopen bij Marquês de Pombal, via de gevangenis (ik vind het er meer uit zien als een soort vakantieoord, alleen het prikkeldraad dat er bovenuit piekt dan niet) en dwars door de stad richting onze universiteit. Hij heeft ons allemaal dingen lopen vertellen, zoals dat er een plein is dat ze het "muisplein" noemen, omdat in een van de gebouwen eerst een minister woonde met gigantische voortanden en daarna het hele plein maar zo werd genoemd (zo word je dan herinnert..) en er een hele "sterrenwijk" is, maar niemand precies weet waarom. Hele interessante dag dus.

Vanavond vieren we mijn Hongaarse roommate zijn verjaardag. En morgen dan 9 uur college dus ik kijk wel toe hoe iedereen gek doet. En als ze het te laat maken hoop ik dat ik er weer doorheen kan slapen. Ik vraag me nogsteeds af hoe me dat de vorige keer gelukt is, de huizen zijn hier heel gehorig. Elke avond kan ik meegenieten met de verhalen van mijn bovenbuurman (als ik portugees kon had ik inmiddels vast heel wat chantagemateriaal verzameld) en klinkt het alsof hij het hele huis aan het verbouwen is. Gelukkig is er nog niemand bij hem blijven slapen. Die gruwel zal me waarschijnlijk dagen wakker houden.

Love from Lisbon! x