And so the goodbye's begin..

Raar, hoe snel die maanden omvliegen. Aan de ene kant hoop ik er soms op dat de zomer in Nederland niet snel genoeg komt (niet dat weer hoor, daar heb ik niks mee, meer voor de dingen die we gaan doen), maar aan de andere kant hoop ik steeds dat dit in Lissabon niet lang genoeg kan duren. Even de zomer in Nederland mee feesten, om vervolgens weer in Lissabon te gaan wonen, dat zou perfect zijn. 

Ik zelf blijf nog minstens een maand in Lissabon, dus voor mij is wat dat aangaat het afscheid nog niet echt begonnen. Helaas is nu wel het moment aangebroken dat de meeste mensen wel vertrekken. Opeens is het het ene afscheidsfeestje na het andere. En om eerlijk te zijn, is dat helemaal niet me ding. Thuis deed ik zelf het ene afscheidsfeestje na het andere (gewoon elke keer schreeuwen "Jongens, ik vertrek voor 6 maanden!", werkt vrij goed), maar hier is alles zo definitief. 

Gelukkig ben ik er zelf niet op het moment dat vrijwel iedereen vertrekt: Ik kom volgend weekend lekker terug voor Defqon.1 ! Na 4,5 maand in het buitenland te hebben gewoond kijk ik daar niet alleen naar uit voor de muziek (want ja, dat kennen ze hier niet), maar ook gewoon voor de lekkere hollandsheid. Daarnaast heb ik een groot deel van de mensen die ik daar zal treffen al bijna een half jaar niet gezien, wat het natuurlijk ook iets maakt om naar uit te kijken. 

Bezoekjes!

Het is natuurlijk alweer een tijdje terug sinds ik de laatste blog had gemaakt, want ik heb een aantal mensen op bezoek gehad! 

Eerst zijn Toby en Reniël voor een lang weekend hier geweest. Met hen heb ik een roadtrip door de Algarve gemaakt voor een paar dagen. Met hen ben ik onder andere naar Sagres geweest, Lagos (waar we in een hostel verbleven) en Faro geweest. 

Daarna (met wat tentamens ertussendoor..) kwam Marit ook voor een week langs! Samen zijn we elke dag op stap geweest in en in de omgeving van Lissabon, tot de blaren op de blaren stonden onderhand. Elke dag uit eten (ja, zo duur is dat hier helemaal niet!), het kasteel bezocht, het strand bij Estoril, naar Cascais, naar Belem, de dierentuin en natuurlijk ook erg veel shoppingmalls. 

Voor de rest zit ik helaas nu ook in mijn tentamenperiode, en werd het bezoekje van Marit bijvoorbeeld steeds afgewisseld van leuke tripjes en (voor mij) tripjes naar de universiteit. Maandag zal het laatste officiële tentamen zijn, maar waarschijnlijk moet ik na Defqon wel het een en ander helaas herkansen. 

Love from Lisbon! x

Albufeira

Meer als een maand geleden al, dat ik voor het laatst iets plaatste. Ja, het leven is hier ook vrij druk geweest. Ook bij dat bloggen sluipt de smoes "dat doe ik morgen wel" er dan vaak in. Even een update over wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is:

Remember Tomorrowland Party

Een big happening hier, een aantal dj's die op Tomorrowland hadden staan, in Lissabon! Nou, ik zal wel verwend zijn met al die Nederlandse dj's ofzo, maar het deed mij eerlijk gezegd vrij weinig, en van die DJ's had ik ook nog nooit gehoord. Maar een goed feestje was het wel. 

In een grote club, vlak bij Belem, met een terras aan de rivier, stonden we daar met een paar duizend man los te gaan. Een hele nacht door tot 6 uur 's ochtends, om vervolgens met de hele groep de zonsopgang bij de rivier te bekijken. Al is het een vrij achterlijke tijd, ik zou het zeker aanraden om hier de zonsopgang minstens een keer te zien. 

Wat wel mooi was om te zien op dit feest, was dat Nederlanders mij en mijn huisgenootje gewoon herkende aan de manier waarop we aan het dansen waren. 

Terug naar huis

Voor de mensen die het niet meegekregen hadden: ik ben ook een hele week thuis geweest. Helaas niet voor de leukste redenen: Mijn opa kwam te overlijden en dus heb ik gewoon het eerste beste vliegtuig terug gepakt. 

Heel dubbel was het natuurlijk wel: aan een kant was het heel leuk om iedereen weer te zien, maar wel om afscheid te nemen van iemand anders..

Huiswerk hoort er helaas ook bij

Voor iedereen meteen het beeld krijgt dat het hier alleen maar feesten is, bijna klaar zijn met college's betekende helaas ook een heleboel Essays en Papers schrijven.. Goed bezig gehouden word je hier dus ook wel. Dus voor dat iedereen denkt, "die doet daar niets": ik doe genoeg. Maar het is nou eenmaal altijd leuker om alleen het goeie op te schrijven, right?

ALBUFEIRA!

Niet alleen maar feest, maar gelukkig wel een hele hoop! Door de studentenorganisatie voor erasmus studenten werd er een trip geregeld, waarbij 700 studenten uit allemaal steden in Portugal een weekend gingen feesten met ze alle. Nou, dan hoef ik volgens mij niet uit te leggen dat dat een gekkenhuis was. 

We vertrokken om 6 uur 's ochtends, op de verjaardag van mijn huisgenootje. Die mocht ik dus lekker wakker schreeuwen en meeslepen naar de bus omdat hij natuurlijk een halve coma-slaap aan het doen was van het feest van de avond ervoor (of twee uur ervoor dus). Eenmaal in de bus viel hij natuurlijk al meteen weer op mijn schoot in slaap, kwijlend en al. 

Eenmaal in Albufeira werden we eerst bij een supermarkt gedropt, zodat we even voor het weekend konden inslaan. Een meisje in de bus keek ons angstig aan toen we de bus in kwamen "Look how much drinks they bought!", waarop wij meteen reageerde van "Yeah, and that's only for one, the rest is in the other bag". Een van de huisgenootjes wilde namelijk graag twee flessen wijn per avond. 

Eenmaal in het hotel was de vakantie losgebarsten: met 700 studenten werden we in een hotel gestopt. Het hotel bestond uit allemaal kleine appartement flatjes en dus stond de straat meteen vol en klonk er uit verschillende appartementen meteen muziek. 

's Avonds was er dan een diner. Ik kan je vertellen, 700 studenten tegelijk in bussen krijgen en ze tegelijk laten eten, is complete chaos. Vooral als ze dan maar één man het eten laten verzorgen. Hierna werden we (weer na een chaos bij de bussen) bij het Casino gedropt, waar een club in de kelder bleek te zitten, voor de Glowparty. 

Zo ging het ongeveer elke dag: veel te weinig uren slaap, pool party, colour explosion, nerd party, pillow fight en foam party. De ochtend begon al met bier en we gingen tot de kleine uurtjes door elke dag. En het leukste van alles: op dinsdag een bus eerder pakken om meteen rechtstreeks naar een tentamen te gaan!

Het leven verder hier

Het gaat allemaal ze gangetje! Vandaag waren de laatste college's, nu een week rust (of soort van, aangezien Toby en Reniël van zaterdag tot woensdag komen) en dan nog even de tentamens maken. Het is heel vreemd, dat dan het einde wat dat aangaat alweer in zicht komt. Voor je het weet zit ik alweer in het koude kikkerland! Maar tot die tijd genieten we flink van het leven hier, met spontaan op dinsdag, woensdag en donderdag uit gaan (want vrijdag en zaterdag horen gewoon al). Zoals het hoort in het echte studentenleven. 

Love from Lisbon! x

Even een opsomming

Waarom leven in een studentenhuis goed voor je is

• Je leert erg veel nieuwe dingen. Zoals:
  -  Hoe zien dingen eruit als ze aan het rotten zijn. Omdat we met ze zevenen wonen is het soms moeilijk te zeggen wat van wie is en laten we het dus vaak staan. Met als resultaat: melk die twee maanden over datum is in de koelkast, hoe rottende wortels eruit zien en vooral hoe erg dat allemaal stinkt.
  -  Je kunt meteen goed testen hiermee hoe stoer iedereen is en wanneer het kokhalzen bij het opruimen begint.
  - Aangezien ik met twee Engelse woon wordt mijn Engels er (toch wel!) beter op.
  -  Dat ze in Japan niet alleen met stokjes eten, maar het hele kookproces met stokjes doen, alleen dan een iets langere uitvoering.
• Er is altijd gezelligheid. Het komt wel eens voor dat ik helemaal kapot thuis kom van school, een van mijn huisgenootjes begint over een feestje en nouja, natuurlijk ga ik mee! Of met ze alle een barbecue organiseren, zijn we ook niet gek van.

Leven in Lissabon

Van de universiteit kreeg ik laatst een mailtje hoe het leven me hier bevalt en of ik daar iets over kon vertellen. Nou, het bevalt dus goed, maar het heeft me wel aan het denken gezet om uit te leggen wat het leven in Lissabon zo speciaal maakt:

• Student zijn is hier heel wat. In Nederland kijkt er niemand van op of om, maar hier lopen mensen er echt mee te showen: alle meisjes hebben een soort envelop tassen van plastic, waardoor je al hun schoolpapieren ziet, of lopen met een grote map met alle papieren erin die ze nodig hebben. 
• Het ontbreekt hier niet aan gekken. In mijn wijk lopen er toch wel een aantal rond.
  -  De man die elke dag in een soort legeruniform rondjes loopt door de wijk. De man die ondertussen toch echt wel 80 moet zijn loopt altijd keurig met een baret op, een groene korte broek, een legerprint jasje en regenlaarzen.
  -  De man die random keihard begint te schreeuwen en dan weer doorloopt. Klinkt onschuldig, maar mijn oude huisgenootje stond dus een keer op de bus te wachten terwijl hij stilletjes aan kwam lopen en dus keihard in haar oor schreeuwde. Het had weinig gescheeld of ze had hem geslagen.
  -  De man die met een blauw geschminkt hoofd rondloopt. Dit heeft gewoon geen uitleg nodig.
• Het zijn niet de meest beleefde mannen hier. Ondertussen ben ik er wel aan gewend dat ik als een Alien wordt aangekeken door de kleur van me haar en ogen (jaja, echt blond, niet het gele-peroxide-kapseltje wat de meeste hier hebben). Wat daar in tegen niet went is de hoeveelheid die maar wat graag wat op straat naroepen, uit het autoraam fluiten of gigantisch opvallend je na staren. Ik begin ondertussen te overwegen om maar als non over straat te gaan, het is ondertussen gewoon irritant aan het worden. Ook wordt er bij uitgaan niet subtiel gedaan wat betreft in de kont knijpen, iets wat als je het mij vraagt gewoon respectloos gedrag is. 
• Er zijn hier een hoop zwerfkatjes. Of om beter te zeggen: dakloze katten. Naast het ziekenhuis is namelijk een parkje waar ze allemaal zitten. Elke dag brengt een vrouw ze namelijk blikvoer en regelmatig staat ze met een ouderwetse val (grote doos, touwtje en een bakje voer) om ze te vangen en ze volgens mij medicijnen te geven. 
• Met het omlopen van een hoekje kan je van in het drukke, toeristische centrum opeens in een rustig wijkje belanden. Waar ze dan bijvoorbeeld uit een raam gitaarmuziek aan het spelen zijn. Ook kom je soms opeens prachtige schilderingen en landschappen tegen. Midden in het centrum, maar toch geen enkel geluid. 

Waarom je erasmus moet doen

• Zoveel nieuwe culturen en zoveel nieuwe dingen om te leren. Ik heb namelijk geleerd dat er twee verschillende types Italianen zijn: de 'normale' noordelijke, en de zuidelijke, die erg veel met de handjes praten en die (lijkt wel) alleen maar kunnen flirten en charmeren. 
• Taal foutjes zijn snel gemaakt. In het Duits blijkt er namelijk een term te zijn voor wanneer je iemand wil dronken voeren. De Duitse jongen zei dus doodleuk tegen mijn oude huisgenootje: "Tonight, I'm gonna fill you up". Ja, een letterlijke vertaling dus, maar je had onze hoofden moeten zien. En vooral zijn hoofd, toen hij er na een uur achter was dat het toch iets anders betekende dan hij bedoelde. 
• Niemand vraagt wanneer je thuis komt na uitgaan. Dus naar de zonsopgang kijken na uitgaan kan ook prima. 
• Het leven is hier zoveel makkelijker. Geen gedoe met werk, als je iets wilt doen stuur je een smsje en je hebt een plan (of eigenlijk niet. De avond loopt nooit zoals van tevoren gedacht en ook maar niemand kijkt daar van op of maakt er een probleem van). 
• Je leert jezelf beter kennen. Als je helemaal van scratch moet beginnen leer je je basis principes pas echt goed kennen. Ook merk je dan wie er echt belangrijk voor je zijn. Bij sommige vriendschappen en relaties maakt het niet uit of je elkaar even een aantal maanden niet ziet en (nauwelijks) spreekt. Je weet dat het goed zit en niemand maakt zich er druk om. 
• Het is gewoon zacht gezegd hilarisch om buitenlanders Nederlands te leren. En toch willen ze het allemaal leren.
• Als je opeens Nederlanders midden in de stad tegen komt, dan begin je spontaan met ze mee te praten en heb je meteen nieuwe vrienden gemaakt. Wat een vriendelijk volkje zijn wij toch.
• Je voorstellen is verschrikkelijk ingewikkeld. Ene cultuur wil een hand, andere cultuur niet. De een wil geen kus, de ander een, twee of zelfs drie. Daarnaast hebben sommige ook een andere begroeting voor goeie kennissen of niet... Erg ingewikkeld. Ik vind zelf de twee kussen op de wang bij het voorstellen erg vriendelijk, het heeft wel iets hartelijks als je het mij vraagt. Die trend ga ik dus maar proberen door te zetten in Nederland als ik terug ben. 
• Je leert het huishouden doen. Koken kon ik gelukkig al goed, maar de was draaien is bijvoorbeeld dan weer een hele nieuwe opgaven (vooral als dat rotding Portugees is en je geen idee hebt welk goedje in welk laatje moet). Het is me bijvoorbeeld ook al gelukt om al me sokken grijs te maken. Nooit een nieuwe broek erbij gooien... Dit houdt overigens niet in mam dat ik dat wanneer ik thuis ben ook allemaal over neem. 

Love from Lisbon! x

We leven nog!

Ondertussen had ik al een tijdje niet meer geblogd, dus het wordt weer eens tijd voor een nieuwe! Natuurlijk is er in de tussentijd een hoop gebeurd, en daar maak ik dan maar even een overzichtje van:

Weekend thuis

Voor wie de boodschap niet hadden meegekregen: ik was van 5 tot 8 april weer even in Nederland langs gegaan. De reis begon daarbij al goed: ik had geen stoel uitgezocht, maar werd op de 15e rij geplaatst: met de extra beenruimte! 

Om ongeveer elf uur landde ik. Natuurlijk dan helemaal achterin, waarna je nog even een kwartier kan lopen voordat je eindelijk eruit bent. Gelukkig werd ik opgepikt door mijn vader, die al op mij stond te wachten, inclusief winterjas. Gelukkig zat de zon nog in me kop en heb ik dus niet al teveel van de kou meegekregen. 

Eenmaal thuis heb ik eerst even iedereen gedag gezegd (de kat vond me wel heel verdacht, hij herkende me wel maar het kwam toch niet helemaal aan) en ben ik daarna naar de stad gegaan. Blijkbaar was niet bij iedereen de boodschap aangekomen dat ik terug was. Ik kreeg dus de nodige "wat doe jij hier!" reacties, maar wel allemaal erg blij. 

Zaterdag was het dan eindelijk tijd voor het feest waar ik eigenlijk wel een beetje voor gekomen was: Qapital. Iets zoals Hardstyle bestaat gewoon niet in veel andere landen, dus je kon wel zeggen dat ik er weer lichtelijk aan toe was. Maar, zoals ik daar ook de hele avond heb lopen roepen: zeker de moeite waard om ervoor terug te komen.

Zondag was het natuurlijk een uitslaapdag. Zondag ben ik ook even bij mijn vader gaan eten, met een echt Nederlands diner, inclusief sperziebonen, die ze hier dus gewoon niet verkopen. Als toetje nam ik natuuuuuurlijk bitterballen, iets wat ik in de afgelopen maanden wel heb gemist. Het is zo jammer als je dan in de bar zit van 'weetje wat we zouden moeten bestellen?.. Ja, nevermind, dat bestaat hier niet'

In de avond is dan gelukkig Wesley ook nog even langsgeweest. Ik heb helaas niet iedereen kunnen zien in het weekend, maar gelukkig wel een hoop die veel voor me betekenen. 

En hoe gaat 't hier

De lente is begonnen! Gewoonlijk duurt het ongeveer 2 weken, de wisseling tussen winter en lente, dit jaar helaas een maand. Maar, dat betekent nu wel: Elke dag rond de 25 graden, in de weekenden naar het strand (ik vertrek zo ook weer) en al lekker bruin. 

De stad lijkt ook helemaal te ontwaken wanneer het mooi weer is.Vooral 's nachts. Vaak gaan we op vrijdag naar Bairro, de wijk met allemaal barretjes. Vanaf de eerste mooie dag wist ik niet wat er gebeurde: het is er nooit echt stil geweest, maar nu was het een grote massa van mensen. De smalle straatjes staan helemaal vol (vooral erg leuk als er dan een auto langskomt, allemaal hutje mutje op elkaar, maar op een of andere manier lukt het altijd). 

Afgelopen zondag hebben we ook een barbeque bij ons thuis gedaan. Op het grote terras kunnen we makkelijk veertig man kwijt en natuurlijk hebben we een spectaculair uitzicht over de stad. Uiteindelijk waren we ook met alle huisgenootjes, de buren (ook een studentenwoning net als bij ons), mijn oude huisgenootjes en nog een aantal vrienden van iedereen. Rond de 30 man. 

Voor jullie denken van dat ik in een paradijs woon (ja, dat klopt eigenlijk wel), 't is hier ook niet altijd feest. Wanneer iedereen op t strand zit moet ik dan in de bieb leren voor al mijn vakken. Veel mensen hebben maar twee of drie vakken hier (ik doe er 5) en dat betekent vaak dat ik niet met alles kan meedoen. Wel erg jammer. 

En wat ik dit weekend ga doen? Languit op het strand en kijken hoe iedereen aan 't surfen is! Zelf heb ik daar niet zo'n behoefte aan omdat ik nogal eens gezeur met mijn eczeem-huid heb gehad, maar leuk ziet 't er wel uit. En in de avond is het wel weer feest, als je wilt kun je hier elke avond feesten. Ik probeer me hier ook een beetje aan het motto te houden dat ze me leerde op school: "If you think life's easy, it becomes easier the moment you think of it." Vond ik wel een mooie.

Love from Lisbon x

Gewoon aan alles mee doen

Een ding is zeker: het leven hoeft hier nooit saai te zijn. Elke avond is er wel een feestje en zoals me al gezegd werd voor ik vertrok, je moet gewoon aan alles meedoen. 

Het weekend bestaat hier dus voornamelijk uit feesten. Vrijdag waren we zoals gebruikelijk naar Bairro gegaan om wat te drinken. Het is hier echt gebruikelijk om het grootste avond op straat te staan met je drankje en maar wat rond te kletsen. Met de temperaturen is dat gelukkig ook prima te doen. In Bairro zijn wel een aantal kleine clubs en uiteindelijk zijn we ook bij eentje naar binnen gegaan. Dit bleek een beetje een rare keuze: het was een gay-bar. We waren gezellig aan het dansen en ik kwam er eigenlijk pas achter toen er toch wel erg veel mannen om me heen stonden te zoenen... Tja. Wel gezellige mensen altijd.

Zaterdag was ik met mijn oude Franse huisgenootje naar Main gegaan: een erg bekende club hier. Hiervoor waren we nog even naar een klasgenoot van mij gegaan die een soort pre party gaf thuis. Zij sloten later ook allemaal aan bij het uitgaan. In mijn oude huisgenootje kan ik wel een goed stapmaatje vinden: we doen allebei gewoon lekker ons eigen dansje zonder ons te druk te maken om de mening van andere. De Portugese jongens zijn toch ook niet echt zo heel leuk: het gebeurde me die avond dat iemand naar me toe kwam van "hey I'm going home.." en me opeens vol begon te zoenen. Uhh nee bedankt, dat is toch niet echt de juiste manier om je voor te stellen aan mensen. 

Voor pasen besloten we ook gezellig wat te gaan doen: een, door ons zo genoemde, Hangover Easter Brunch. Samen met mijn oude Franse huisgenootje en het Spaanse meisje dat ook in mijn oude appartement is gaan wonen hadden we allemaal iets gemaakt: pannenkoeken, tortilla en tosti's. En vervolgens dan allemaal een dutje erna doen, zo mag Pasen wel vaker verlopen als je het mij vraagt. 

Dinsdag was het voetbal tijd: samen met mijn klasgenoten zijn we naar de Irish pub gegaan. Nou vond ik de tweede helft van de wedstrijd niet zo interessant, de discussies die de Italianen voerde waren dat weer wel. Ik heb dus echte Italianen in me klas, die er van houden de tv bijna te gaan kussen als er iets goeds gebeurd in de wedstrijd, lekker hard kunnen schreeuwen en vooral heel veel met de handen praten. Daarnaast zit er ook een echte charmeur bij die maar wat graag elke keer laat weten dat ie elke avond een ander meisje heeft en ik ook nogsteeds op zijn lijst sta. Erg vleiend, maar bedankt. Na de wedstrijd zijn we ook nog met de hele groep sushi gaan eten in Bairro. Hier kost all you can eat & drink dus maar 13 euro. Zouden ze in Nederland ook eens moeten doen.

Woensdag hadden we 's avonds eerst een etentje bij een meisje met wat vrienden en zijn we ook weer gaan stappen met ze alle, dit keer weer bij Urban Beach. Waar ze me de eerste keer weigerde omdat ik blond ben word ik tegenwoordig gelukkig wel binnen gelaten. Ook heb ik met die groep de eerste Amerikaan leren kennen: die lopen hier dus ook rond! Binnen Urban Beach kwam ik ook een aantal klasgenoten en mijn huisgenootjes tegen, het was dus weer een groot feest. Ook begin ik steeds meer te merken dat niet iedereen hier even vrouw vriendelijk is en maar wat graag af en toe je kont pakken en je willen zoenen uit het niets. Hebben ze helaas toch de verkeerde persoon voor zich. 

Nu zit ik te wachten tot ik naar het vliegveld kan voor een gezellig weekendje thuis. Qapital staat zaterdag op de planning en voor de rest ga ik het allemaal maar lekker over me heen laten komen.

Love from Lisbon! x

Bezoekje van moeders

Deze week is het paasvakantie, en dus kwam moeders even op bezoek! Waar iedereen een roadtrip ging maken was het voor mij wel even afzien: je moeder oppikken van het vliegveld en vervolgens in een 4-sterren hotel inchecken. Zo'n hotel met een wellness afdeling, waar 's avonds een oud mannetje piano zit te spelen in de lobby en het personeel net iets te netjes en te vlug is. Maar wel heerlijk om even je vakantie te mogen doorbrengen. 

Dinsdag ochtend kwam ze dus aan, tot vandaag. Het was wel even afzien, om 7 uur je bed uit komen om om 9 uur op het vliegveld te staan. Toen mijn wekker ging kwam een ander huisgenootje net thuis. 
Na het ophalen zijn we eerst even de spullen voor mij gaan uitladen (snoepjes woehoe!) en daarna naar het hotel gegaan. Even de kamer gereserveerd en toen naar de Columbus shopping mall, een van de grootste die ze hier hebben. Al loopt het in een rondje allemaal en is het indoor, verdwalen lukt je toch vrij makkelijk. Daarna zijn we lekker culinair gaan doen: eten bij de pizzahut. Ik was er eerlijk gezegd nog nooit geweest, ik kende het alleen van het liedje (ja die zit ook meteen lekker in je hoofd nu, alsjeblieft).

Woensdag zijn we even door het echte toeristische centrum gaan lopen. Ik heb eindelijk maar eens foto's gemaakt van het centrum, want zelfs op een bewolkte dag (ze had helaas niet de beste week gekozen, alleen maar wolken en snotter regen) is dat hartstikke mooi. Ook hebben we de klim gemaakt naar het kasteel. Mooi is het wel, maar ik doe dat niet graag voor een derde keer. 

Donderdag dachten we maar eens een echte tour te doen, omdat ik nog nooit de stad uit was geweest. Dus hebben we de trein gepakt en zijn we naar cascais gereden, een plaatje hier vlakbij bij de kust. Met het treintje rijdt je dan helemaal langs de kust met als eindbestemming Cascais. Een echt vakantiestadje, dat was er wel vanaf te zien. Het strand was dan wel miniscuul, maar het centrum zag er toch wel lekker zonnig uit, zelfs in de regen. We zijn eerst even wat gaan drinken bij het haventje (dus niet in het centrum, daar betaal je zo 3 euro voor koffie, net er buiten is het 70 cent) en zijn langs de kust gaan wandelen. Hierna zijn we naar een echt portugees restaurantje gegaan waar alle vis en kreeft je zowat ligt aan te staren (die kreeft vooral in de auquarium). Maar ik moet zeggen, die Portugese keuken is zo slecht nog niet.
Toen we 's avonds eenmaal terug waren sloeg de luiheid in en bestond ons avondmaal uit een zakje pinda's; bij het ontbijt kon je toch zoveel eten als je maar wilde. 

De laatste dag bracht toch wel weer echte snotter regen met zich mee. Omdat ze rond half 6 weer op het vliegveld moest zijn besloten we even naar de shopping mall bij Oriente te gaan, dit ligt immers op de route. Hier ligt ook het terrein waar in '98 de wereld expo is gehouden. Daar liepen we dus gezellig met haar koffertje over de steentjes te hobbelen. 

Een gezellig weekje dus! En volgende week vrijdag kom ik zelf even terug voor een weekendje in Nederland.

Love from Lisbon! x

Foto momentje!

Aangezien ik niet vaak foto's post, even een momentje om jullie allemaal jaloers te maken!

 

Eerste toetsenweek in Lissabon

Met de eerste presentaties en toetsen was er nu al een iets drukkere periode aangebroken. Gelukkig is dit ook de laatste week van de Portugese cursus, bijna elke dag van 10 tot half 9 school zou ik niet veel langer volgehouden hebben. De laatste week zag er dan ook wel meer uit als school, eten, huiswerk, slapen en daarna meteen weer door met dat schema. Oja, en waar een gaatje was wel even een goed feestje pakken, dat weer wel. 

Zaterdag waren we dan eindelijk Urban Beach binnen gekomen. Waar we de vorige keer geweigerd werden omdat 't een "Portugees feest was" kwam ik dit keer wel binnen met mijn Zweedse oud-huisgenoot en de Zwitserse ploeg. Urban beach is een hele grote, mooie club van binnen en er werd gelukkig ook goeie muziek gedraaid. Mijn plan was oorspronkelijk om zondag een goeie huiswerk dag te houden, maar wanneer je om 7 uur in je bed ligt schiet dat er natuurlijk wel bij in. 

Wel was het zondag mijn beurt voor het dinertje: elke week houden we een diner met de oud-huisgenootjes waarbij iemand iets uit zijn eigen land moet maken voor de rest. Dit keer was het dus mijn beurt. Het leek mij leuk om dit met zowel mijn nieuwe als oude huisgenootjes te doen. Nou, dat past dus echt maar net rond één tafel, 12 man. Op het menu stond witlof met ham en kaas en vervolgens een stoofpotje. Daarna hadden mijn oude huisgenootjes twee taarten meegebracht. Uiteindelijk een goed geslaagd dinertje en ze vonden zelfs de witlof lekker! Dat blijkt trouwens ook echt iets Hollands te zijn, iedereen keek mee aan alsof ik alien eieren mee naar huis had genomen toen ik met die dingen aan kwam zetten. 

Gister was weer een typisch voorbeeld van een typische Erasmus dag: een schooldag van tien tot half 9, 9 uur 's avonds binnen komen lopen en tot de conclusie komen dat je eigenlijk gewoon bijna geen eten meer hebt (pasta is hier mijn beste vriend geworden, ik ben vaak net iets te lui om elke dag tussen de lessen door boodschappen te doen en groentes eerder inslaan werkt ook niet, ze zijn binnen twee dagen beschimmeld). Na een avondmaal vol met slechte humor met mijn huisgenootje Vince over de worsten die ik aan het eten was besloot ik maar om mee te gaan met zijn spontane idee om naar een feest te gaan. Dinsdagavond stappen, doen we gewoon even. We hielden onszelf voor wel op tijd naar huis te gaan. Iets wat zoals gewoonlijk natuurlijk niet lukt. Op de zogeheten glowparty kreeg iedereen van die lichtgevende bandjes en kon je je laten beschilderen met glow in the dark verf. Dus nouja, dat snap je wel, natuurlijk doen we dat! Thuis had ik al mijn nagellak die ook licht geeft in het donker opgedaan en Vince had ook op de pinkjes gekregen. Helemaal fabulous dus. 

En ja, voor de rest ziet de week er uit als een hoop leren, veel stress voor de Portugese toets op vrijdag maar daarna wordt het een groot feest met de paasvakantie!

Love from Lisbon x

Een maand in Lissabon

Morgenochtend, dan ben ik officieel een maand weg uit Nederland. Raar idee, precies een maand geleden stond ik rond deze tijd in een soort half-paniekerstand tegen Jelle en Wesley te praten over hoe ik al het bekende achter me moest laten. En hun natuurlijk dat ik niet zo moest zeuren. En nu, een maand later, heb ik eigenlijk helemaal nog niet last gehad van heimwee (natuurlijk komt er af en toe wel een wolkje heimwee langs waaien maar de echte stortbui heb ik nog niet over me heen gehad) en ook nog geen enkele keer met me familie thuis geskyped. Ik denk dat ik mezelf wel mag kwalificeren als slecht kind. 

Maar het leven hier bevalt me goed. In de afgelopen weken genoeg leuke mensen leren kennen en elke dag is weer een soort nieuw avontuur (met name het "gaat ze dan toch echt op tijd uit bed komen?" is erg spannend elke ochtend). 

Ook is het waar: je leert jezelf echt beter kennen in dit soort situaties. Op het moment dat je helemaal uit je comfort zone wordt getrokken, niemand een oordeel heeft kunnen maken over je en dus moet oordelen over de eerste indruk merk je pas echt wat je eigen kenmerken zijn. Ik blijk dus volgens de mensen hier, hoewel ik dat in Nederland nooit zelf verwacht zou hebben, toch wel een persoon te zijn die niet bepaald op ze mondje gevallen is. Ik zeg gewoon wat ik denk en als ik iets niet leuk vind (of gewoon irritant) dan zeg ik daar wat van. Met opbouwende kritiek natuurlijk. Maar een beetje subtiel hints proberen te geven, achter iemands rug om smoezen en dat gedoe staat niet echt in mijn woordenboek. Een eigenschap die blijkbaar speciaal is, hoewel het mij de normaalste zaak van de wereld lijkt. Misschien iets Nederlands, of zoals de andere Nederlanders het hier noemen: een Amsterdams trekje. Haha. 

Daarnaast is dit land heel slecht voor mijn Nederlands. Ik word elke keer bijna boos als ik met een groep ben en iemand mij in het Nederlands aanspreekt (dat is gewoon niet netjes naar de andere) en sinds ik hier ben en tussen allemaal Nederlanders die uit het zuidelijke deel komen zit ben ik ook ontzettend plat Amsterdams gaan praten. Lekker krom. Denken gaat tegenwoordig ook meer in het Engels en het is de eerste taal die in me opkomt in de ochtend. Als ik terug ben zal ik de taal denk ik weer opnieuw moeten leren. 

Love from Lisbon! x

Waarom je geen feestje moet geven voor 80 mensen

Die titel heeft me ouders vast de schrik van hun leven gegeven. Maar gelukkig was het gewoon een geweldig feest zonder problemen (op de puinhoop in het huis na) met ja, inderdaad, 84 mensen op het drukst. Dat betekende dus een propvol huis en een balkon, maar wel hartstikke gezellig! 

Woensdag kreeg ik dus het idee om een feest te geven, gewoon, omdat het kan. Samen met een paar huisgenootjes hadden we allemaal mensen uitgenodigd, tot onze schrik bleken dat er in totaal 90 te zijn. Het was dus ook op school al snel het gesprek van de dag en de happening van het weekend. Omdat er zoveel mensen zouden gaan wilde juist iedereen erheen, wat natuurlijk ook niet echte meehelpt in aantallen.

Vrijdagavond kwam Pascal dus aan. We zijn toen met mijn Nederlandse huisgenootje even naar wat mensen gegaan, maar daarna niet meer uit. Zelf was ik om 6 opgestaan voor school en voor hem was er natuurlijk ook nog een tijdsverschil. 
Op zaterdag heb ik hem een tour gegeven door de stad en even de toeristische plekjes laten zien en natuurlijk ook de gigantische shoppingmalls. In een mall is een supermarkt waarbij je van de eerste naar de laatste kassa serieus 5 minuten moet lopen, je ziet het einde ervan nauwelijks. Gigantisch dus en er is natuurlijk ook echt alles te koop. 

Vandaag zouden we naar het chocolate festival gaan, hoewel ik denk dat ik het toch maar over sla en de gigantische puinhoop hier ga opruimen en erna nog wat slaap pakken. Een goed weekend dus!

Love from Lisbon! x