Portuguese way of life

De afgelopen weken heb ik gemerkt dat ze hier in Portugal hele andere gedragingen hebben als in Nederland. Om een beetje de indruk te krijgen hoe het er hier aan toe gaat zal ik even een opsomming maken:

• In Portugal hebben ze het niet zo met op tijd komen. Zoals in een college werd verteld, is een half uur te laat komen op een afspraak hier eigenlijk een soort onderdeel van de afspraak. Waar je in Nederland duizend keer sorry moet zeggen en het goed moet maken, kijkt niemand er hier echt van op als je makkelijk een half uur te laat bent. Dat was ook direct te merken bij aanvang van de lessen: mensen die uit het meer Noordelijk-Europa komen stonden altijd braaf 5 minuten voor aanvang voor het lokaal. 5 minuten nadat de les eigenlijk zou beginnen komt de lerares aanlopen en zegt doodleuk dat we maar even een pauze moeten nemen, dat ging zij in ieder geval wel doen.
• Haast kennen ze hier niet. Als je een ov-kaart bij de balie moet aanvragen sta je makkelijk drie kwartier in de rij, ook al heb je maar 5 mensen voor je. Iedereen gaat gewoon even gezellig een babbeltje maken met het meisje achter de balie. Ook hoef je er echt niet vanuit te gaan dat de bus op tijd komt of überhaupt komt. Ik heb zelf vanochtend 35 minuten zitten wachten op een bus en ben daarna maar naar huis gegaan, het halve college was al voorbij. Ook bij het afrekenen bij de supermarkt is het me al twee keer gebeurd dat de kassamedewerker gewoon weg liep. Geen idee waarheen, maar daar sta je dan, met al te troep al op de band. Je staat dan ook makkelijk twintig minuten te wachten. En waar ze heen ging? Vast der pauze houden ofzo, kan gewoon. 
• Recyclen zijn ze hier ook niet echt bekend mee. Bij de supermarkt pakt het kassameisje alles voor je in, soms loop ik wel met 8 tasjes naar huis te sjouwen. Toen mijn Duitse huisgenootje en ik de volgende dag boodschappen gingen doen en de oude tassen meenamen werden we echt als twee apen aangekeken. Ook hebben ze hier drie verschillende prullenbakken staan (papier, plastic en rest) maar alles wordt gewoon door elkaar gegooid. Mijn Zweedse huisgenootje heeft dus allemaal briefjes gemaakt zodat we ons hieraan gingen houden, maar na uitgaan (ja, ze komen hier heel vroeg het afval ophalen) kwamen we erachter dat dat ook niet zoveel zin had; de gemeente gooit alles ook gewoon in een grote bak. 
• Blond is hier niet normaal. Vrijdag liep ik samen met mijn Duitse en Zweedse huisgenootje door de uitgaanswijk. Alle drie zijn we blond en met lichte ogen. Er waren serieus Portugezen die gewoon achter ons aan gingen lopen of een oude man die midden op straat (geen muziek niks) mijn Duitse huisgenootje ten dans vroeg. 
• Ze betalen hier alles met cash. Je huur, schoolgeld, eten, in de winkels, de meeste winkels hebben nieteens een apparaat om te pinnen. Ondertussen ben ik er wel aan gewend, maar dit heeft me de eerste dagen nog wel wat ongemakkelijke momentjes opgeleverd: sta je voor in de rij en dan moet je alles terug gaan hangen want ja, ik kon niet betalen. 
• Er is veel respect voor oudere mensen. Bij het instappen bij de bus moet je altijd die veel te trage opa laten voorgaan. Aan de andere kant zijn ze hier niet gewend aan opstaan voor ouderen. Je kan je voorstellen dat een rit door deze stad (heuvels, tramrails) in de bus behoorlijk misselijkmakend kan zijn. Ik ben zelf ook al een paar keer bijna door de bus heen gevlogen omdat ie opeens keihard remde. De mensen hier zijn als het gaat om helpen bij de kassa, instappen etc. heel respectvol naar ouderen, maar wanneer ze bijna iets kunnen breken doet iedereen of ie niks ziet. Lekker krom. 
• Portugezen zijn koukleumen. Als er geen wolkje aan de lucht is en het 16 graden is loop ik gewoon in een vestje rond want ja, in Nederland worden zulke temperaturen bijna als tropisch beschouwd. Hier dus niet. Mensen lopen hier gewoon met wollen mutsen op, dikke winterjassen en als het kan ook nog een sjaal en handschoenen. Met het bescheeuwde thuisland in gedachten keken mijn Zweedse huisgenootje en ik hier heel raar van op onderweg naar school. Ik denk dat ze allemaal echt als Pinguïns over straat gaan als ze ooit sneeuw krijgen hier. 

Love from Lisbon! x

Eerste feestweekend

Jaja, daarvoor ga toch natuurlijk in het buitenland studeren: goed weer, nieuwe mensen, nieuwe ervaringen en lekker feesten. 

We begonnen gisteravond dus bij de Zwitserse jongens weer. Ik was dit keer samen met alleen mijn Duitse roommate, het Zweedse meisje voelde zich niet helemaal lekker en besloot om toch maar thuis te blijven. 

Eenmaal bij hen aangekomen hebben we even nog wat gedronken, heel hard gelachen om de foto's van de vorige avond en zijn daarna naar een feestje bij iemand thuis gegaan. Dat bleek dus twee straten van ons huis te zijn, terwijl wij een hele reis hadden moeten afleggen om naar het huis van de Zwitsers te gaan. 

In het huis woonde 8 mensen en waar wij een normaal appartementje hebben hadden zij een heel huis met grote woonkamer, binnentuin, ruime keuken (met alles erin) en nouja gewoon alles ruim en mooi. 

Een groot deel van de mensen die hier rondliep bleken in mijn klas te zitten, maar heb ik simpelweg gewoon nog niet zoveel gesproken. Daar heb ik dus gister genoeg tijd voor gehad, het duurde ontzettend lang voordat we uit gingen. Hier is het blijkbaar normaal op pas rond een uur of twee naar de stad te gaan. 

We gingen dus naar LUX, een van de populairste clubs in de stad. De taxichauffeur vertelde ons dat ze soms wel 200euro van je vragen om binnen te komen. Dit bleek gelukkig niet het geval: wel 12 euro entree maar dan kon je wel een aantal drankjes halen. 

Wel heel anders dan ik gewend ben: het is ook hier meer praten als feesten. Daarnaast draaien ze hele andere muziek. De club van vrijdag had gewoon house muziek (we waren trouwens naar club Bali), maar hier was het of een beetje hip-hop (Jay-Z, Kanye en allemaal dingen waar ik nog nooit van had gehoord. Ik snap helemaal niks van die maat af en toe en erop dansen was dus een ramp) of in de andere zaal electro, die ook net te traag was. Eindstand: Anita stond rond 4 uur al half slapend te dansen. Ik blijk toch iets meer up-tempo nodig te hebben. Was helemaal niet zo moe maar me ogen vielen daar echt bijna van dicht. 

Mijn Franse huisgenootje vertelde me vandaag dat dat echt niet is wat ze er gewoonlijk draaien en dat ze het zelf ook tegen vond vallen. We gaan het dus gewoon een keer opnieuw proberen want de groep was wel echt heel gezellig! 

Vandaag hebben we het maar rustig aan gedaan. Er was een sightseeing tour georganiseerd, maar daarvoor lagen we er toch echt net iets te laat in. Terwijl iedereen in Nederland dus lekker zit te balen van de sneeuw, waren wij aan het bakken op het balkonnetje want ja, inderdaad: het was een strakblauwe lucht hier vandaag. 

Vanavond gaat onze Italiaanse roommate voor ons een traditioneel gerechtje maken. Hopelijk gaat dat helemaal goed komen, we hebben een mierenplaag in de keuken, echt goed geisoleerd is het huis niet: bij de keuken hebben we een kier van 5 centimeter onder de buitendeur. Wij hebben dus weer een keuken met andere features. Morgen komt de schoonmaakster met spul tegen mieren, maar echt fris is het niet. 

Morgen begint het echte schoolleven helaas ook: ik heb van 9 tot 12 en 4 tot half 9 les. Daarna ga ik langs de Zwitserse jongens om eten te maken. Zelf vind ik het altijd wel leuk en nouja, zij zijn gewoon erg lui. Maak je weer vrienden mee. 

Love from Lisbon! x

Naar Belém

Uitgaan, dat kan je hier ook wel. Vorige week was ik een beetje teleurgesteld omdat het alleen een praatuurtje leek en er net iets teveel irritante portugezen op me afkwamen, maar dat was gisteren gelukkig anders. Ik had even wat nummers gevraagd van mensen uit me klas (mochten ze allemaal op een papiertje schrijven, lekker oldschool. Er zitten er ondertussen ook een paar op briefpost te wachten begreep ik). Twee van hen wonen in Bairro, de uitgaanswijk. Daar zijn we (mijn Zweedse en Duitse roommates) meteen maar even langsgegaan gisteravond. Beide zijn ze Zwitsers en een heeft ook een zwitserse roommate. Grappig taaltje trouwens. 'Heel goed' klinkt bij hen bijna als 'Hoeren goed', wat mij de eerste keer wel even shockeerde. We hebben daar eerst even wat gedronken en zijn daarna de bars en clubs ingegaan. Eindstand, een hele gekke avond natuurlijk. Vanavond ga ik er weer heen. 

Vandaag zijn we, met een licht katertje, met de trein naar Belém gegaan. Vanuit Lissabon gaat er een trein naar allemaal kustplaatsjes en hiervan was Belém een van de eerste. Het ligt tegen Lissabon aan maar hoort er eigenlijk net niet meer bij. Ook is blijkbaar vanuit dit plaatsje Columbus vroeger vertrokken. Ook is hier de beroemdste (en meest chaotische, jezus..) pastelaria van de omgeving te vinden. Ja, was ergens wel jammer van dat lichte katertje, het was zeker een mooie plaats, maar ik was net iets te misselijk om overal echt van te kunnen genieten. 

Ik ga zo even lekker eten voor mezelf maken en dan weer naar de Zwitserse bende toe. Vanavond gaan we naar LUX, blijkbaar de club van Lissabon. Dat wordt morgen dus waarschijnlijk een heel brak dagje. 

Love from Lisbon! x

Februari in Lissabon

Vandaag was ik weer naar de colleges gegaan. Dit was er woensdag niet van gekomen. Dinsdagavond hadden we namelijk een verjaardag en natuurlijk krijg ik dan een gigantische hoofdpijn-aanval. Resultaat: Eskimostijl inclusief dikke trui, sjaal, muts, bril en ook nog oordoppen in. Maar wel netjes erbij gezeten. Want nouja, me kamer is recht naast de woonkamer, nog een keer door een heel feest heen slapen ging me vast niet lukken. Maar ondanks dat ik braaf niks gedronken had voelde ik dit de volgende ochtend nog wel. Een rustdagje dus maar gehouden en wat kippensoep gemaakt (echt hoor, basis regel: als je vrienden wil maken in je appartement, maak eten. Iedereen houdt van eten)

Vandaag dus school. Eerst was ik dik in de stress omdat ik dacht te laat te komen (ik stond daar met me kippige hoofd keurig om 10.30, kwam de bus dus blijkbaar 10.28... 20 minuten staan wachten) maar hier zijn de leraren gelukkig ook niet zo strikt met de tijd en was ie nog lang niet begonnen. Onze docent was echt super jong, misschien net dertig, en was dus helemaal niet verkeerd om daar even een uurtje naar te moeten kijken/luisteren. Ik zal morgen ook maar weer braaf gaan, voor de les natuurlijk *kuch*. 
Op school trek ik eigenlijk steeds met twee mensen op: Jessica, mijn Zweedse huisgenootje en Sandra, een Zwitsers meisje. Daarnaast zijn er ook nog twee jongens uit Zwitserland die er wel vaker bij zitten.

In het gigantische tussenuur ben ik maar even naar mijn appartement gegaan en met mijn Japanse huisgenootje even zitten kletsen. Echt, iedereen zou een Japanner in huis moeten nemen, ik heb nog nooit zo een supervrolijk persoon meegemaakt. Ze snapt geen drol van wat je eigenlijk bedoeld maar gaat om alles stuk. Het is gewoon hilarisch. Afgelopen week moesten we haar voor het eerst met vork en mes leren eten. Opzich was het nieteens zo heel grappig (nouja, dat zij haar vork net zo crippled vast hield als ik gewoonlijk doe wel) maar de manier waarop ze om haar eigen acties helemaal stuk gaat, terwijl er nieteens iets gebeurd is gewoon hilarisch.

Daarna had ik om 5 uur weer een college. Ik besloot dit keer maar wel me zonnebril in me tas te doen, omdat het elke keer dat de weersberichten "regen" zeggen het bloedheet is en strakblauwe lucht. Nou, dat snap je wel, dit soort acties brengen ongeluk; terwijl we in het college zaten begon het lekker te onweren en te gieten. En natuurlijk is dan je college ook nog eerder afgelopen... Eindstand: rivieren in de straat, bliksem die meerdere keren insloeg (en een huisgenootje dat daar bang voor was), verkeer een grote puinhoop, rennen naar de bus, lekker knus en klef in de bus tegen elkaar aan plakken en ja, wanneer je uit de bus stapt en bijna thuis bent is het spontaan droog. Ik laat de volgende keer me zonnebril denk ik maar weer gewoon thuis.

Love from Lisbon! x

Vandaag begonnen de colleges dan echt. Er stonden twee lessen op het programma: Human Resource Management van 10 tot 12 en International Business van 5 tot half 7. Inderdaad, een lekker gigantisch tussenuur. En zo gaat het er helaas elke dag uit zien!

Beide waren interessante lessen. Op mijn school in Nederland heb ik al de basis gehad ervan, maar hier gaan ze er gewoon een stuk dieper op in. Ook geven ze hier jou de ruimte om te kiezen wat je gaat doen: Je kan een project doen en een presentatie en daar je cijfer van laten afhangen, of gewoon de toets. Natuurlijk mag je dan als je het project en de presentatie niet haalt wel gewoon de toets een keer maken. Ik ga dus beginnen met een goeie start proberen te maken en dus de projecten en essays gaan maken. 
Ook zijn ze hier heel flexibel op school. In de ochtend stonden we keurig kwart voor tien voor het lokaal, maar toen zij om tien uur aan kwam zei ze dat ze eerst nog even een pauze ging nemen en dat wij maar hetzelfde moesten doen. De rest van de les bleven er ook nog mensen binnen lopen die te laat waren, maken ze helemaal geen punt van. 

In het gigantische tussenuur zijn we maar naar eten gaan zoeken in het centrum (bij de school stond een rij van drie jaar voor de kantine). Uiteindelijk kwamen we uit bij een kleine pasterie in een zijstraatje. En natuurlijk spreken ze daar ook geen woord Engels en wij geen woord Portugees. Samen met de vrouw kwamen we er op uit dat supa wel soep moest zijn en dat nam mijn Zweedse huisgenootje dan ook (ze zit in me klas). Ik ben maar met me woordenboek aan de slag gegaan en heb patat staan aanwijzen. Snapte ze gelukkig ook.

Hierna waren we naar het centrum gegaan. Mijn huisgenootje had vandaag met haar buddy afgesproken en die zouden we treffen op Marquês de Pombal, het grote beeld in het midden van de rotonde. Dit bleek ook een hele aardige jongen te zijn en hij heeft ons een soort van korte rondleiding gegeven door de stad. We zijn eerst helemaal naar boven gelopen bij Marquês de Pombal, via de gevangenis (ik vind het er meer uit zien als een soort vakantieoord, alleen het prikkeldraad dat er bovenuit piekt dan niet) en dwars door de stad richting onze universiteit. Hij heeft ons allemaal dingen lopen vertellen, zoals dat er een plein is dat ze het "muisplein" noemen, omdat in een van de gebouwen eerst een minister woonde met gigantische voortanden en daarna het hele plein maar zo werd genoemd (zo word je dan herinnert..) en er een hele "sterrenwijk" is, maar niemand precies weet waarom. Hele interessante dag dus.

Vanavond vieren we mijn Hongaarse roommate zijn verjaardag. En morgen dan 9 uur college dus ik kijk wel toe hoe iedereen gek doet. En als ze het te laat maken hoop ik dat ik er weer doorheen kan slapen. Ik vraag me nogsteeds af hoe me dat de vorige keer gelukt is, de huizen zijn hier heel gehorig. Elke avond kan ik meegenieten met de verhalen van mijn bovenbuurman (als ik portugees kon had ik inmiddels vast heel wat chantagemateriaal verzameld) en klinkt het alsof hij het hele huis aan het verbouwen is. Gelukkig is er nog niemand bij hem blijven slapen. Die gruwel zal me waarschijnlijk dagen wakker houden.

Love from Lisbon! x

Eerste echte schooldag

Vandaag was de eerste echte schooldag. Donderdag was de welkomsdag en vanaf vandaag zal ik echt colleges moeten gaan volgen. Een ding is zeker: een tropenrooster krijg ik niet. Omdat ik 6 vakken volg, veel vergeleken met mijn medestudenten, zal ik elke dag naar school moeten. Daarnaast volg ik de eerste 4 weken een taalcursus voor drie studiepunten wat elke avond van half 7 tot half 9 gegeven wordt. De eerste maand zullen dus lange dagen worden.

Je eigen rooster maken was nog een hele klus. Omdat iedereen andere vakken volgt moet je zelf je rooster bij elkaar zoeken en natuurlijk vallen er dan ook een paar op hetzelfde moment. Gelukkig had ik met me buddy afgesproken (super aardige jongen, hij wil me met van alles helpen zoals bijvoorbeeld me portugeze telefoon regelen en me ov-kaart en stond erop dat ik hem, als ik die telefoon heb, hem altijd kan bellen als ik opeens een lift nodig heb) en kon hij me helpen met al me klassen zoeken. Uiteindelijk heb ik gelukkig maar een vak moeten omwisselen.

De mensen op de school zijn ook heel vriendelijk en, ja mam, er zijn inderdaad hele mooie portugezen. In de kantine kun je serieus voor €2,40 een lunch met toetje, soep en een groot bord eten kopen. 

Het eerste college ging voor mij helaas iets minder fantastisch: ik heb hem niet meegemaakt. Toen ik buiten stond te wachten kreeg ik natuurlijk weer een dikke bloedneus (ja, dat gebeurd vaker, zoals bijvoorbeeld ook bij mijn eerste tentamen in het eerste jaar). Er zijn natuurlijk altijd een paar stresskippen bij die denken dat je van een bloedneus dood gaat dus ik ben druk bezig geweest met uitleggen dat dat niet zo is en natuurlijk de bloedneus stoppen, maar tegen de tijd dat ik daar mee klaar was was mijn college al lang begonnen. Terug naar het appartement dan maar en morgen weer proberen! 

Love from Lisbon! X

Wandeling door de stad

Vandaag was er een tour geregeld door de erasmusstudenten-vereniging. Helaas regende het en besloten ze een half uur van tevoren alles af te blazen. Wij stonden net op het moment om de deur uit te gaan toen het bericht binnen kwam. Omdat we dachten dat het toch wel mooi weer zou worden besloten we (mijn Duitse en Zweedse huisgenootjes) zelf maar door de stad te gaan lopen.

Nou, droog was het dus niet. Ik dacht vandaag maar me bril op te doen dus heb de hele dag maar de helft gezien door alle regen die er steeds op zat. En iets van 5 keer een prachtige dansmove gemaakt omdat ik uitgleed over de stijle gladde straat wat ook een keer echt een mooie kontactie werd. 
Naast dat was het een goeie wandeling. We zijn eerst door de grote straat gelopen met alle grote modewinkels. Omdat het nou eenmaal keihard regende besloten we even ergens naar binnen te gaan om koffie te gaan drinken. Een grote koffie kost hier serieus maar 80 cent! En nog hele goeie ook. 

Ook in de regen is het een hele mooie stad. We besloten niet het echte toeristische centrum in te gaan maar richting het kasteel te lopen (aka klimmen). Hier zie je het echte Lissabon. De kleine binnentuintjes, muurschilderingen, plotselinge prachtige uitzichten en vooral kleine familiecafeetjes. De mensen zijn hier ook heel vriendelijk: we stonden een beetje op de kaart te zoeken en er komen gewoon mensen naar je toe om je te helpen. 
We zijn ook midden in de wijk even bij een klein café gaan eten. Duidelijk gewoon een omgebouwde woonkamer waar één persoon de zaak draait. In de zaak zit wel wat familie. Vers geperste sinasappelsap, vers gebakken broodjes die hij voor ons ging maken en dat voor 2,40 p.p. 
Met alle vriendelijke mensen en mooie plekken is het dus een prima stad om te wonen. Zelfs als het regent, word je toch blij van al het moois om je heen.

Love from Lisbon! x

Oceanário de Lisboa

Gisteren kwam mijn dag een beetje slecht op gang. Ik ben nogsteeds aan de Nederlandse tijd gewend en zit dus elke dag om 9 uur aan het ontbijt, terwijl de rest pas om een uur of twaalf of één ze bed uit komt. Ook het leven in de stad begint pas rond die tijd. Het gevolg is dan dat ik heel enthousiast begin maar rond 10 uur niet zo goed weet wat te doen, en dus maar gewoon weer lekker me bed in ga.
Gelukkig zijn er voor dat soort momenten wel altijd huisgenootjes. Mijn Hongaarse huisgenootje kwam op het idee om met een groep (zijn Hongaarse vrienden en het Duitse en Zweedse huisgenootje) naar het grote Aquarium te gaan. Er werd gezegd dat het een van de grootste in Europa is en de reis er naartoe is gelukkig ook prima te doen met het openbaar vervoer. 

De Oceanário zit weer op een heel andere plek in de stad gevestigd: zelf woon ik in een ouderwets huisje met krakende houten vloeren, hoge kamers, smalle deuren en franse balkonnetjes. De Oceanário is gevestigd waar in 1998 een wereldtentoonstelling is gehouden. Grote gebouwen dus, veel open ruimtes en gewoon hele mooie architectuur. Daarnaast zit er ook een heel groot winkelcentrum (waar ik dan weer helaas nog niks heb gekocht). 

Het aquarium is trouwens ook echt mooi. Voor mij was het niet zo heel indrukwekkend, maar ik ben ook in Nederland en Berlijn naar aquaria geweest en nouja, ze hebben meestal overal wel dezelfde visjes. Wel is het echt heel mooi en groot. 

Na afloop ben ik met mijn Duitse en Zweedse huisgenootje (ja, de rest van de groep waren we kwijt) wat gaan eten in het winkelcentrum. De shoppingmall bestond uit drie of vier verdiepingen en de derde etage was helemaal vol met eettentjes. Keuzes maken als je hongerig bent is heel lastig en het is ook allemaal spotgoedkoop hier: je hebt voor 6 euro gewoon een bord vol waar je makkelijk met twee man van zou kunnen eten (ik krijg het tenminste nooit op). 

In de avond heb ik echte Hongaarse Goulash gemaakt (nouja, bijna echt. Ze maken het heel pittig daar dus hij hield wel rekening met ons). Hierna zijn we weer even naar de Hongaarse gegaan. Bij hen wonen ook twee meisjes die beide uit Griekenland komen. Beetje ongemakkelijk is het soms wel, dat iedereen dan in ze eigen taaltje met elkaar in het praten is en je daar een beetje awkward om je heen zit te kijken. Maar dat soort dingen wennen vast vanzelf, en tot die tijd blijf ik gewoon roepen "English! English! English!"

Vandaag is het helaas voor het eerst echt gaan regenen hier. Er wordt vandaag een soort welkomstour geregeld door de stad. De groep wilde graag dat ik mee ging dus we zullen wel zien hoe het loopt. Ik ben hier naartoe gegaan om juist niet in de regen te lopen! 

Love from Lisbon! x

Uit in Bairro Alto

Gisteren heb ik toch echt me eerste feestje hier meegemaakt. Waar ik donderdagavond gewoon helemaal knock out door alles was heen geslapen, heb ik vannacht wel meegedaan.

Zoals gezegd kregen we gisteren na het eten te horen dat het Japanse huisgenootje allemaal mensen had uitgenodigd bij ons (dit vertelde iemand die kwam, ze was zelf nog niet thuis). Iedereen in huis is vrij makkelijk met onverwachtse veranderingen. 
Uiteindelijk kwam een groepje Hongaarse jongens en meisjes bij ons langs. Ook wel een hele verandering voor mij trouwens: bij kennismaking geeft iedereen je meteen een kus, maar ze geven er hier maar twee. Omdat ik helemaal aan drie gewend ben zie je de mij dus steeds een beetje doelloos erna met me hoofd naar voren steken, wachtend op de volgende. Het zal vanzelf wel wennen hoop ik.
Daarnaast waren de Hongaarse jongens ook helemaal geobsedeerd door het woord "nigga". In Hongarije wonen blijkbaar vrijwel geen getinte mensen, alleen Zigeurers, en het aantal donkere mensen vinden zij hier dus gigantisch hoog, terwijl het echt niks is in vergelijking met Nederland. Ook merk je wel op straat dat er hier nog wel onderscheid wordt gemaakt met huidskleur, wel erg jammer.

Na wat gedronken te hebben thuis gingen we naar de uitgaanswijk in Lissabon: Bairro Alto. Er werd mij van tevoren verteld dat we eerst een heuvel af moesten en dan eentje op. Top, gaan we doen dacht ik. Tot ik zag hoe we de heuvel op moesten: serieus bijna 500 meter een helling van zeker 30 graden op. Aangezien ik totaal geen heuvels gewend ben en ook een conditie van niks heb was dit natuurlijk flinke drama. Uiteindelijk stond een van de Hongaarse jongens erop dat ik de laatste 100 meter op zijn rug zou afleggen (die was blijkbaar wel een fanatieke sporter, altijd handig op dit soort momenten).

In Bairro Alto is het helemaal anders als in Nederland. Als ze uitgaan gaan ze hier gewoon niet dansen. Iedereen gaat gewoon een potje staan ouwehoeren op straat en je gaat alleen de clubs in (die echt minuscuul zijn en waar net tien man in past) als je drinken wilt. Er werd mij vertelt dat deze wijk meer een soort 'pre-party wijk' is en mensen daarna vaak doorgaan naar de echte clubs, die blijkbaar ergens anders in de stad zitten. En ook blijken de Portugezen het de ideale plek te vinden om al hun slechte Pickup-lines uit te proberen. Ik heb wel bijna 8 keer gehoord "Yeah I know you from somewhere... I saw you the other day! You're the girl from.. (meestal gaven ze Hongarije aan of iets anders oostblokkerigs)". Ik werd er van tevoren wel al voor gewaarschuwd, blond komt hier natuurlijk niet veel voor. Gelukkig ben ik altijd heel vriendelijk als het op dit soort dingen aankomt, ik heb er dus vooral geen vrienden gemaakt omdat een opmerking plaatsen over of deze truc bij andere wel werkt hier ook niet als sexy wordt ervaren. 

Maar uiteindelijk dus wel een leuke groep getroffen en het uitgaansleven daar ook eens meegemaakt, hoewel ik denk dat ik de volgende keer door de weeks ga en dus in het weekend naar een club waar je ook nog een beetje kunt dansen. 

Love from Lisbon! x

Dag 3

Gisteren was het eerste feest in ons appartement. Ik ben van mezelf een lichte slaper, maar ik ben gister door ALLES heen geslapen. Mijn roommates hebben nog op me deur gebonkt, er waren ongeveer 20 mensen in huis en ik heb er bijna niks van meegekregen. Goeie start dus. 

Vandaag dacht ik maar even een rustige dag te houden. Ik ben een keer wat later opgestaan, lekker in het zonnetje zitten op het balkon, kijken naar het stadse leven. We kijken dan wel uit op een binnentuin, maar er zijn altijd geluiden en mensen bezig op hun balkonnetje. Gewoon even rondkijken naar alles wat er in de stad gebeurd.

Ook heb ik vandaag meteen geprobeerd een traditie te beginnen: ze eten hier namelijk nooit samen. Nooit. Iets wat ik echt niet gewend ben. De hele dag ben je met je eigen ding bezig, maar met het avondeten ga je gewoon even met elkaar zitten, je dat bespreken en erna weer allemaal je eigen ding doen. 

Daarnaast kregen we een nieuwe roommate vandaag: een meisje uit Zweden. Ik heb samen met mijn Duitse huisgenootje dus een etentje georganiseerd voor de rest van de groep, ook omdat het Zweedse meisje pas rond 7 uur zou aankomen en het gewoon gemakkelijker voor haar was om zich in ieder geval geen zorgen te hoeven maken over eten.

Vanavond is er blijkbaar weer een hele groep die over de vloer komt. Het Japanse huisgenootje heeft geregeld dat er allemaal mensen over de vloer komen zonder dit te overleggen met de rest. Maarja, meer zielen, meer vreugd. Ook hoop ik vanavond eindelijk naar Bairro Alto te gaan. Dit is een wijk in Lissabon waar het echte nachtleven zich afspeelt (en helaas is het ook bovenop een heuvel, zal wel weer flinke spierpijn opleveren). Dit was eigenlijk de planning voor gisteravond maar aangezien ik door alles heen sliep schoot dat er bij in.

Love from Lisbon! x

Eerste schooldag

Na een niet zo geweldige eerste nachtrust (de mensen zijn hier zo vriendelijk dat ze elk uur even het auto alarm van de buurman testen) was het vandaag tijd voor de introductie dag. Ik was tot de conclusie gekomen dat de combinatie Anita, een nieuwe stad én het openbaar vervoer op veel manieren fout kon gaan, dus besloot om de volle 4 kilometer te gaan lopen. 

Ik was dus even vergeten dat Lissabon op de heuvels is gebouwd en het was een flinke klimpartij, met lekkere blaren nu als resultaat. Wel kreeg ik een mooie indruk van de stad. Ze hebben hier een straat, die heel erg op de Champs d'elysee lijkt met ook een groot standbeeld in het midden van de rotonde. Alleen waar ze in Frankrijk er grote weg van hebben gemaakt, is hier een groot park te vinden in het midden. Ook gaf deze vroege ochtendwandeling me een perfecte indruk van de vriendelijkheid van Lissabon: waar je in Spanje doodgegooid wordt met stomme mannetjes die je autoruit willen wassen als je in de file staat en geld willen zien, staat er hier midden in de file een meisje de krant uit te delen. 

Bij de introductiedag bleek ik de enige Nederlander te zijn die aan de ISEG de studie volgt (de UTL heeft 7 verschillende universiteiten door de stad zitten, waaronder dus de ISEG, de economie en management afdeling) dus werd ik bij de groep Duitsers gegooid bij de rondleiding, aangezien ik dat nog wel redelijk versta. 

Na de presentaties en de rondleiding zijn we langs erasmuslisboa (zoek maar op). Dit is een organisatie waar je voor tien euro lid kan worden en toegang hebt tot allebei evenementen. Daarnaast krijg je ook nog kortingen op veel plaatsen in de stad zoals de fietsenhuur (ik fiets in Nederland al helemaal nooit dus dit zou echt een topplan worden) en de sportschool (nog zo'n topplan, door de stad lopen is al topsport). 

Daarna ben ik samen met een meisje uit Zwitserland door het échte centrum gaan lopen. De spullen zijn hier zo goedkoop! Schoenen voor tien euro en echt goddelijk mooie tassen voor maar 30 (en echt, daar zou je in Nederland makkelijk 80 voor betalen). Het was teveel om te kiezen en allemaal zo mooi, ik denk dat ik in het weekend maar terug ga (nee pa en ma, ik koop niet de hele winkel leeg, nog niet).

Vanavond gaan we de Hongaarse jongen zijn Nameday dus vieren. Er wordt door de vereniging een feest geörganiseerd genaamd Kissparty, en hij heet Bálint Kiss, dus dat vraagt natuurlijk om een gekke avond...

Love from Lisbon! x

Eerste dag

Na een slechte nachtrust (natuurlijk ook veel te laat gemaakt) begon de reis vanochtend toch echt. We vertrokken al lekker vroeg, om half 8 om op tijd op het vliegveld te zijn. Het afscheid nemen van mijn ouders en broer was wel even zwaar voor me en natuurlijk flink staan huilen. 

Eenmaal bij de gate begon ik het wel weer leuk te vinden. In het vliegveld kwam ik ook naast een man te zitten die in Amsterdam woont en een tweede huis in Lissabon heeft waar hij vaak naar toe gaat. De hele vlucht heeft hij me zitten vertellen over hoe vriendelijk de bevolking hier is, welke plekken leuk zijn om te bezoeken, wat je echt gegeten en gedaan moet hebben enzovoort. Het enthousiasme kwam toen natuurlijk al helemaal in me op, vooral toen we er bijna waren. Portugal is zo mooi om overheen te kijken en de stad Lissabon al helemaal. Ik heb de hele middag om me heen zitten kijken als een klein kind dat in een snoepwinkel komt. 

Eenmaal bij het huis aangekomen bleken de huisbazen en roommates ook hele aardige mensen te zijn. Ze komen van alle nationaliteiten; een Hongaarse jongen, een Duits meisje, een Frans meisje, een Italiaanse jongen en zelfs een meisje uit Japan. Ik werd gelukkig meteen op sleeptouw genomen en de Italiaanse jongen heeft meteen laten zien waar de supermarkt is, het metrostation etc. Ook maakte hij meteen een welkomslunch voor me, om freaking 4 uur 's middags, met een saus van rauwe eieren. Gelukkig was het te eten, maar een lichte cultuurshock is dit land wel voor mij. Ook blijk ik een cultuurshock voor hen te zijn, de portugezen kijken me steeds aan alsof ze een aap over straat zien lopen, blond komt blijkbaar niet veel voor hier.

Morgen zal de welkomsdag op school zijn, 's Avonds ga ik met mijn Hongaarse roommate zijn nameday vieren (hoe geweldig is dat, je krijgt daar blijkbaar én een verjaardag én een feestdag voor de dag dat je je naam hebt gekregen), het beloofd dus al veel spannends.

Love from Lisbon! Xx Anita

Het inpakken is begonnen

Lang heb ik het weten uit te stellen, maar twee dagen voor vertrek slaat de stress toch echt toe. Ergens is het een heel bevrijdend gevoel om al het bekende achter me te laten, maar aan de andere kant beangstigd het mij ook. Woensdagochtend, 13 februari zal het toch echt gaan gebeuren; om kwart voor tien zal ik alleen het vliegtuig instappen om ruim 5 maanden in Lissabon te gaan wonen. 

Waar ga ik wonen?

Helaas was er iets niet helemaal goed gegaan met mijn woning; via http://www.lisbon4u.com/ had ik geregeld dat ik in 'Green 1' de kamer Lisboa zou krijgen. Een maand geleden kreeg ik helaas een bericht dat het meisje dat er nu in zit opeens had besloten niet de 11e te vertrekken, maar pas de 28e. De eerste twee weken zal ik dus op een ander adres verblijven. Dit zal kamer Groselha zijn in 'The Garden House'. 

'The Garden House' is te vinden aan de Rua Gomes Freire nr. 195A, 1st Floor.

'Green 1' is te vinden aan de Rua Dona Estefânia nr. 15, volgens mij de 6e verdieping, nummer 6E. 

Op de kaartjes is B het huis waar ik tot eind februari woon en A het huis waar ik de rest van de maanden zal verblijven. Zoals te zien is, redelijk dicht bij elkaar en mooi in het centrum gelegen. Binnen een reistijd van twintig minuten kan ik naar verschillende plekken in de stad: de school, de uitgaanswijk en ook het vliegveld. 

Nederland achter me laten 

Om niet even bij familie en vrienden langs te kunnen gaan wanneer ik daar zin in heb zal in het begin flink wennen zijn en ook zeker niet op alle momenten leuk, maar met vooral de afgelopen maanden in het achterhoofd kan ik Nederland met een lach gedag zeggen. Mijn 'afscheidstour' heeft bijna anderhalve maand geduurd, maar hij was het zeker waard. Ik heb veel nieuwe leuke mensen leren kennen en gelachen met familie en oude vrienden. En, voor de minder leuke momentjes, bestaan er gelukkig nog altijd dingen als Skype, whatsapp en andere social media varianten. 

Over twee dagen zal het grote avontuur echt gaan beginnen: rond 12 uur (1 uur Nederlandse tijd) zal ik in Lissabon aankomen en mijn nieuwe stad gaan verkennen. Zodra ik er tijd voor heb zal ik meteen een verhaaltje schrijven. 

Lots of love! x