Bezoekje van moeders

Deze week is het paasvakantie, en dus kwam moeders even op bezoek! Waar iedereen een roadtrip ging maken was het voor mij wel even afzien: je moeder oppikken van het vliegveld en vervolgens in een 4-sterren hotel inchecken. Zo'n hotel met een wellness afdeling, waar 's avonds een oud mannetje piano zit te spelen in de lobby en het personeel net iets te netjes en te vlug is. Maar wel heerlijk om even je vakantie te mogen doorbrengen. 

Dinsdag ochtend kwam ze dus aan, tot vandaag. Het was wel even afzien, om 7 uur je bed uit komen om om 9 uur op het vliegveld te staan. Toen mijn wekker ging kwam een ander huisgenootje net thuis. 
Na het ophalen zijn we eerst even de spullen voor mij gaan uitladen (snoepjes woehoe!) en daarna naar het hotel gegaan. Even de kamer gereserveerd en toen naar de Columbus shopping mall, een van de grootste die ze hier hebben. Al loopt het in een rondje allemaal en is het indoor, verdwalen lukt je toch vrij makkelijk. Daarna zijn we lekker culinair gaan doen: eten bij de pizzahut. Ik was er eerlijk gezegd nog nooit geweest, ik kende het alleen van het liedje (ja die zit ook meteen lekker in je hoofd nu, alsjeblieft).

Woensdag zijn we even door het echte toeristische centrum gaan lopen. Ik heb eindelijk maar eens foto's gemaakt van het centrum, want zelfs op een bewolkte dag (ze had helaas niet de beste week gekozen, alleen maar wolken en snotter regen) is dat hartstikke mooi. Ook hebben we de klim gemaakt naar het kasteel. Mooi is het wel, maar ik doe dat niet graag voor een derde keer. 

Donderdag dachten we maar eens een echte tour te doen, omdat ik nog nooit de stad uit was geweest. Dus hebben we de trein gepakt en zijn we naar cascais gereden, een plaatje hier vlakbij bij de kust. Met het treintje rijdt je dan helemaal langs de kust met als eindbestemming Cascais. Een echt vakantiestadje, dat was er wel vanaf te zien. Het strand was dan wel miniscuul, maar het centrum zag er toch wel lekker zonnig uit, zelfs in de regen. We zijn eerst even wat gaan drinken bij het haventje (dus niet in het centrum, daar betaal je zo 3 euro voor koffie, net er buiten is het 70 cent) en zijn langs de kust gaan wandelen. Hierna zijn we naar een echt portugees restaurantje gegaan waar alle vis en kreeft je zowat ligt aan te staren (die kreeft vooral in de auquarium). Maar ik moet zeggen, die Portugese keuken is zo slecht nog niet.
Toen we 's avonds eenmaal terug waren sloeg de luiheid in en bestond ons avondmaal uit een zakje pinda's; bij het ontbijt kon je toch zoveel eten als je maar wilde. 

De laatste dag bracht toch wel weer echte snotter regen met zich mee. Omdat ze rond half 6 weer op het vliegveld moest zijn besloten we even naar de shopping mall bij Oriente te gaan, dit ligt immers op de route. Hier ligt ook het terrein waar in '98 de wereld expo is gehouden. Daar liepen we dus gezellig met haar koffertje over de steentjes te hobbelen. 

Een gezellig weekje dus! En volgende week vrijdag kom ik zelf even terug voor een weekendje in Nederland.

Love from Lisbon! x

Foto momentje!

Aangezien ik niet vaak foto's post, even een momentje om jullie allemaal jaloers te maken!

 

Eerste toetsenweek in Lissabon

Met de eerste presentaties en toetsen was er nu al een iets drukkere periode aangebroken. Gelukkig is dit ook de laatste week van de Portugese cursus, bijna elke dag van 10 tot half 9 school zou ik niet veel langer volgehouden hebben. De laatste week zag er dan ook wel meer uit als school, eten, huiswerk, slapen en daarna meteen weer door met dat schema. Oja, en waar een gaatje was wel even een goed feestje pakken, dat weer wel. 

Zaterdag waren we dan eindelijk Urban Beach binnen gekomen. Waar we de vorige keer geweigerd werden omdat 't een "Portugees feest was" kwam ik dit keer wel binnen met mijn Zweedse oud-huisgenoot en de Zwitserse ploeg. Urban beach is een hele grote, mooie club van binnen en er werd gelukkig ook goeie muziek gedraaid. Mijn plan was oorspronkelijk om zondag een goeie huiswerk dag te houden, maar wanneer je om 7 uur in je bed ligt schiet dat er natuurlijk wel bij in. 

Wel was het zondag mijn beurt voor het dinertje: elke week houden we een diner met de oud-huisgenootjes waarbij iemand iets uit zijn eigen land moet maken voor de rest. Dit keer was het dus mijn beurt. Het leek mij leuk om dit met zowel mijn nieuwe als oude huisgenootjes te doen. Nou, dat past dus echt maar net rond één tafel, 12 man. Op het menu stond witlof met ham en kaas en vervolgens een stoofpotje. Daarna hadden mijn oude huisgenootjes twee taarten meegebracht. Uiteindelijk een goed geslaagd dinertje en ze vonden zelfs de witlof lekker! Dat blijkt trouwens ook echt iets Hollands te zijn, iedereen keek mee aan alsof ik alien eieren mee naar huis had genomen toen ik met die dingen aan kwam zetten. 

Gister was weer een typisch voorbeeld van een typische Erasmus dag: een schooldag van tien tot half 9, 9 uur 's avonds binnen komen lopen en tot de conclusie komen dat je eigenlijk gewoon bijna geen eten meer hebt (pasta is hier mijn beste vriend geworden, ik ben vaak net iets te lui om elke dag tussen de lessen door boodschappen te doen en groentes eerder inslaan werkt ook niet, ze zijn binnen twee dagen beschimmeld). Na een avondmaal vol met slechte humor met mijn huisgenootje Vince over de worsten die ik aan het eten was besloot ik maar om mee te gaan met zijn spontane idee om naar een feest te gaan. Dinsdagavond stappen, doen we gewoon even. We hielden onszelf voor wel op tijd naar huis te gaan. Iets wat zoals gewoonlijk natuurlijk niet lukt. Op de zogeheten glowparty kreeg iedereen van die lichtgevende bandjes en kon je je laten beschilderen met glow in the dark verf. Dus nouja, dat snap je wel, natuurlijk doen we dat! Thuis had ik al mijn nagellak die ook licht geeft in het donker opgedaan en Vince had ook op de pinkjes gekregen. Helemaal fabulous dus. 

En ja, voor de rest ziet de week er uit als een hoop leren, veel stress voor de Portugese toets op vrijdag maar daarna wordt het een groot feest met de paasvakantie!

Love from Lisbon x

Een maand in Lissabon

Morgenochtend, dan ben ik officieel een maand weg uit Nederland. Raar idee, precies een maand geleden stond ik rond deze tijd in een soort half-paniekerstand tegen Jelle en Wesley te praten over hoe ik al het bekende achter me moest laten. En hun natuurlijk dat ik niet zo moest zeuren. En nu, een maand later, heb ik eigenlijk helemaal nog niet last gehad van heimwee (natuurlijk komt er af en toe wel een wolkje heimwee langs waaien maar de echte stortbui heb ik nog niet over me heen gehad) en ook nog geen enkele keer met me familie thuis geskyped. Ik denk dat ik mezelf wel mag kwalificeren als slecht kind. 

Maar het leven hier bevalt me goed. In de afgelopen weken genoeg leuke mensen leren kennen en elke dag is weer een soort nieuw avontuur (met name het "gaat ze dan toch echt op tijd uit bed komen?" is erg spannend elke ochtend). 

Ook is het waar: je leert jezelf echt beter kennen in dit soort situaties. Op het moment dat je helemaal uit je comfort zone wordt getrokken, niemand een oordeel heeft kunnen maken over je en dus moet oordelen over de eerste indruk merk je pas echt wat je eigen kenmerken zijn. Ik blijk dus volgens de mensen hier, hoewel ik dat in Nederland nooit zelf verwacht zou hebben, toch wel een persoon te zijn die niet bepaald op ze mondje gevallen is. Ik zeg gewoon wat ik denk en als ik iets niet leuk vind (of gewoon irritant) dan zeg ik daar wat van. Met opbouwende kritiek natuurlijk. Maar een beetje subtiel hints proberen te geven, achter iemands rug om smoezen en dat gedoe staat niet echt in mijn woordenboek. Een eigenschap die blijkbaar speciaal is, hoewel het mij de normaalste zaak van de wereld lijkt. Misschien iets Nederlands, of zoals de andere Nederlanders het hier noemen: een Amsterdams trekje. Haha. 

Daarnaast is dit land heel slecht voor mijn Nederlands. Ik word elke keer bijna boos als ik met een groep ben en iemand mij in het Nederlands aanspreekt (dat is gewoon niet netjes naar de andere) en sinds ik hier ben en tussen allemaal Nederlanders die uit het zuidelijke deel komen zit ben ik ook ontzettend plat Amsterdams gaan praten. Lekker krom. Denken gaat tegenwoordig ook meer in het Engels en het is de eerste taal die in me opkomt in de ochtend. Als ik terug ben zal ik de taal denk ik weer opnieuw moeten leren. 

Love from Lisbon! x

Waarom je geen feestje moet geven voor 80 mensen

Die titel heeft me ouders vast de schrik van hun leven gegeven. Maar gelukkig was het gewoon een geweldig feest zonder problemen (op de puinhoop in het huis na) met ja, inderdaad, 84 mensen op het drukst. Dat betekende dus een propvol huis en een balkon, maar wel hartstikke gezellig! 

Woensdag kreeg ik dus het idee om een feest te geven, gewoon, omdat het kan. Samen met een paar huisgenootjes hadden we allemaal mensen uitgenodigd, tot onze schrik bleken dat er in totaal 90 te zijn. Het was dus ook op school al snel het gesprek van de dag en de happening van het weekend. Omdat er zoveel mensen zouden gaan wilde juist iedereen erheen, wat natuurlijk ook niet echte meehelpt in aantallen.

Vrijdagavond kwam Pascal dus aan. We zijn toen met mijn Nederlandse huisgenootje even naar wat mensen gegaan, maar daarna niet meer uit. Zelf was ik om 6 opgestaan voor school en voor hem was er natuurlijk ook nog een tijdsverschil. 
Op zaterdag heb ik hem een tour gegeven door de stad en even de toeristische plekjes laten zien en natuurlijk ook de gigantische shoppingmalls. In een mall is een supermarkt waarbij je van de eerste naar de laatste kassa serieus 5 minuten moet lopen, je ziet het einde ervan nauwelijks. Gigantisch dus en er is natuurlijk ook echt alles te koop. 

Vandaag zouden we naar het chocolate festival gaan, hoewel ik denk dat ik het toch maar over sla en de gigantische puinhoop hier ga opruimen en erna nog wat slaap pakken. Een goed weekend dus!

Love from Lisbon! x

Slecht weer in Portugal

Voor je helemaal trots wordt op het Nederlandse weer: slecht weer in Portugal betekent dus regen, maar warme regen. En bijna 20 graden buiten. Verschrikkelijk slecht voor Portugese begrippen maar ik werd er behoorlijk blij van. Wel is het een stuk onverwachtser als in Nederland: als ze hier tien millimeter regen voorspellen betekend dat dus niet de hele dag door, maar komt alles gewoon binnen een uur met bakken uit de hemel zetten. 

Ik had me net vergist in de tijd. Mijn laptop staat nog steeds op Nederlandse tijd dus dat was flink haasten, en er bij de bushalte achter komen dat dat helemaal niet hoefde. Aangezien mijn hele woonkamer vol zit met Japanse meisjes (wat een gegil en ik snap er ook nog eens helemaal niks van) is het dus maar weer tijd voor een blogpost. 

Aangezien mijn vader nog niet had begrepen dat ik toch echt al lessen volg elke dag: het is hier dus niet 100% feest. Met de talencursus erbij zit ik bijna elke dag van 9 tot 12 en 5 tot half 9 op school. Rottijden dus en erg lastig om daarvoor elke ochtend je bed uit te komen. Het twee keer in de week naar colleges moeten in Nederland heeft me erg lui gemaakt en ik probeer dus wel elke dag te gaan. Ja, probeer, sommige ochtenden zijn toch net even iets te zwaar. 

Lessen zijn hier ook wel te doen. Voor een vak (Production and Operations management) hebben we echt een mooie docent (echt, ik schat hem 26, we dachten allemaal dat t gewoon een student was) en wordt er veel over statistiek gepraat, een vak dat ik altijd wel interessant vindt. Om daarvoor vroeg je bed uit te komen vind ik dus niet zo erg. Bij andere vakken daar in tegen zit ik na een uur steeds te knikkenbollen, zoals wat ik nu om 5 uur krijg (International Organisations). Dat klonk heel interessant toen ik het koos. Helaas is de docent een oude vent die maar op een toon blijft praten en niks qua powerpoint of iets gebruikt en gewoon alles uit ze hoofd vertelt. Ja, goeie zaak, maar echt logica zit er nooit in. Knikkenbollen geblazen dus, het gaat me vast nog een keer gebeuren dat ik ook echt in slaap val. 

Daarna zal ik vanavond Portugese les hebben. Echt, vreselijk. Het is ten eerste van half 7 tot half 9, maar blijkbaar moet je ook meteen alles kennen wat ze de dag ervoor heeft vertelt. Dat lukt mij dus zeg maar niet. Mijn leven moet dus nu bestaan uit school, eten, boodschappen doen, huiswerk, school, eten, slapen en dat steeds zo door zonder vrije tijd in de week, zou ik aan dat niveau dat zij wil zien willen voldoen. Gaat dus niet lukken. Elke dag maak ik zo'n twee uur huiswerk (jaja, dat is echt al een prestatie, in Nederland was het twee dagen voor de toets) maar dat is nog veel te weinig. En de toets is al over twee weken, dat wordt leuk. 

Ik ga dus zo weer lekker door de warme regen lopen. Hier betekent twee weken slecht (nouja, voor portugese begrippen) weer trouwens dat de wisseling van winter naar lente is ingetreden. In eind maart worden al dagen van 30 graden verwacht (wanneer moeders langskomt, yes!). Maakt het ook een stuk aangenamer om nu door de regen te moeten lopen.

Love from Lisbon! x

Mensen in Nederland, wees blij: de eerste dag dat het daar echt mooi weer is is het vies en regenachtig in Lissabon. Daarnaast heb ik er nog een lekkere keelontsteking bij ontwikkeld afgelopen dagen en dus was het een perfecte dag om een huiswerkdag te houden (een taalcursus volgen waar je steeds moet oefenen is namelijk best lastig zonder stem). 

En hoe kom ik daaraan? Ja, vast en zeker te lang doorgegaan. Vrijdag waren we weer naar Bairro gegaan met mijn Zweedse (ex)-huisgenootje, mijn huisgenootje van New Castle (inclusief accent ja) en nog een meisje van de overburen uit London. De overburen zijn ook allemaal Erasmus-studenten en uiteindelijk waren we dus ook daar heengegaan vrijdag. 

Eenmaal in Bairro aangekomen vrijdag raakte we natuurlijk binnen de kortste keren weer iedereen kwijt en kwamen we weer bekende tegen. Uiteindelijk ben ik met het Zweedse meisje, de Zwitserse jongens en een Braziliaan gaan feesten. Die laatste heeft ons (natuurlijk) de samba of salsa, een van die twee, proberen te leren op een of ander Braziliaans feestje. Hierna zijn we weer naar club Bali doorgegaan. Daar zijn we dus in de vroege uurtjes gebleven en zijn daarna doorgegaan naar hun huis voor eten (waarom ik nog nooit eerder eieren met bacon na uitgaan heb gegeten snap ik echt niet). Vervolgens hebben hun nog een uur zitten facetimen met vriendin in Zwitserland en heb ik geprobeerd om er iets van te snappen (geloof me, dat lukt je niet). Het was dus weer gezellig en een latertje, dat voelde ik wel 's ochtend toen een van de jongens naar binnen gestormd kwam om iedereen wakker te maken en te melden dat ie ze toetsen had gehaald. En ook werd ik weer even op facetime gezet voor wildvreemden toen ik net twee minuten wakker was, goeie ochtend. Ik moet ontmoet altijd het liefst mensen op het moment dat ik de grudge-look nog heb. 

Zaterdag was dus uiteindelijk even een brakdagje. Eigenlijk helemaal niet zoveel gedaan, ik voelde ook niet helemaal top dus met me zeehond-hoestje. Ik heb maar even voor mijn Nederlandse en Finse huisgenootje tomaten crème soep gemaakt (jaja, echt vers) en ben daarna me privé bad gaan uitproberen. Bevalt goed, alleen is ie echt veel te groot voor mij. Zwaar leven. 

Op zondag ben ik met mijn Finse huisgenootje gaan winkelen (echt, hij wilde vrijwillig mee). Samen zijn we even wat spulletjes gaan kopen voor het huis (zoals een waterkoker en een normale braadpan) en even lekker wat gaan eten. Kipnuggets zijn hier maar 1 euro voor 4! En dit keer niet rauw, daar ga ik zeker vaker heen! Ook leerde ik dat in veel Oost-Europese landen nog steeds de regel geld dat je als 18-jarige het leger in moet en ze dus in een groot deel van Finland gewoon Zweeds praten. 

Vandaag dus even een dagje ziek thuisgebleven. Ik ben lekker steeds huiswerk aan het maken (of een poging tot) en mijn Finse huisgenootje heeft Les Miserables voor me gedownload omdat ie wist dat ik die wel graag nog een keer wilde zien, dus die zo maar even kijken denk ik. Lief is t in ieder geval wel. 

Love from Lisbon! x

Nieuw appartement

Het leven is echt begonnen in Lissabon. Ondertussen ken ik al redelijk wat mensen hier, werkt mijn Portugese telefoontje ook eindelijk en is er elke dag wel wat te doen (naast school natuurlijk). 

Op woensdag had ik de Zwitserse jongens en mijn huisgenootjes voorzien van eten. Hiervoor had ik een Frans stoofpotje gemaakt. Nou, dat is echt dikke oplichterij: de fransen kennen het niet! Of in ieder geval niet op die manier. Hiermee heb ik weer flink wat vrienden gemaakt: Ik heb meteen het hele recept moeten opschrijven en hoe je t maakt (nou, puur gokken, wat in een pan flikkeren en zelf nog het meest verrast zijn dat 't nog klopt ook). Daarna zijn we naar een feestje van klasgenoten gegaan. Die wonen dus op de 6e etage, ZONDER lift. Marteling. Maar wel gezellig.
Hierna gingen we naar Urban Beach. Dat was om half 1 een grote chaos en dus besloten we eerst nog even naar een barretje te gaan. Een uur later gingen we dan terug. Helaas heb ik niet veel van de club gezien: iedereen mocht doorlopen maar ik werd samen met de jongen uit India tegen gehouden: het was een private party, en wij waren duidelijk geen Portugezen  Toen de zwitsers daar vervolgens wat van wilde zeggen mochten zij ook niet meer naar binnen. Stonden we dan. 

We zijn dus maar gewoon een hamburger gaan scoren en daarna doorgegaan naar Bairro Alto. Ook niet zo'n groot succes: blijkbaar gaat op woensdag dus alles wel om 2 uur dicht. Uiteindelijk hebben we maar een drankje bij hun thuis gegaan en ben ik maar in het logeerbed gaan slapen.

Met een lichtelijk brak hoofd van te weinig slaap (wat was het koud 's nachts) was de dag dan aangekomen: ik kon echt in me nieuwe appartement intrekken. Na een dag huisvrouw uithangen ben ik gisteravond om 9 uur dan echt over gegaan. Wel heel raar, ook al zat ik er maar twee weken, het voelde wel als een beetje als thuis met me huisgenootjes. Gelukkig heb ik hier ook hele leuke. Er zijn twee Nederlanders hier (raar, om na twee weken opeens weer nederlands te praten), twee meisjes uit Engeland, een japans meisje en een jongen uit Finland. 

Ook is het echt een heel mooi huis. Toen ik aankwam moest ik meteen mee naar een barbeque van de nederlandse jongen. Ik ben daarna zelf naar huis gegaan omdat ik om 8 uur al college had. Resultaat: met de lichten uit de weg zoeken omdat ik geen idee had waar die zaten en nog verdwalen ook. Het is dus wel groot. Daarnaast is iedereen stikjaloers op mijn mooie eigen badkamertje en dan vooral het feit dat ik als enige een bad erin heb. We hebben vanaf het balkon ook een prachtig uitzicht over de stad en de rivier en nu ik achter me bureau zit heb ik ook een leuk uitzicht op Marques de Pombal. 

Vanavond heb ik eerst les tot half 9 en gaan we vervolgens waarschijnlijk wel weer uit. Ik denk dat ik wel op sleeptouw wordt genomen door mijn Nederlandse huisgenootje. Hij is helemaal blij met mij omdat iedereen hier blijkbaar meestal rond 11 in bed ligt en ik dus wel in ben voor een geintje. 

Love from Lisbon x